نانوشته ها

به جهالت هایم می اندیشم
به گفته هایم
که اشتباه بوده اند، گاه
به ناگفته هایم
که می بایست کفته می شدند
به تمام آن چیز هایی
که باید انجام می شدند
و نشدند
و حال
تنها
فکر هایشان مانده است
در یک سوی اتاق
و من
در سوی دیگر آن
یک دیگر را نظاره می کنیم
تا صبح
تا فردا

م.فردا
1390/04/10