نانوشته ها

تنها تکراری در آینه بود
تکرار من و تیرگی اطرافم
نه نوری و نه صدایی
ظلماتی به ابعاد نگاه
ابری تیره تر از روزگارم
همه جا با من
کسی از شکست گفت
و صدای شکست آینه
و دو چندان شدن پوچی

م.فردا
1391/4/3