نانوشته ها

می لرزد تمام تنم نه به سرما که با اندیشیدن به او نفس کند می شود چشم ها خیس دست لرزان ادامه ای می دهد به گذشته برای ساختنی جدید م.فردا 1390/07/12

کدامین فریاد است که تسکین دهد این غم عظیم را اشک حلقه می زند از ندیدنت و از نبودنت مرا چه اندیشه ای بود و حال چه می شود با چنین زمانه ای م.فردا 1390/07/12

به بهار نشسته ای، ای نازنین بوی عطرت همچنان در فضا جاریست بوسه ای نزده، بر لبان تو اشک های گم شده، در چشمان من نگاهت پر ز معنا ست یادگاری از عشق و بودن هاست آمدی ولیکن با این فاصله ها دگر چشم رو به رخسارت نمی رود ای نازنین با هر تپش از […]

تنها با شروع سکوتش مرگ آغاز شد سکوتی پر از نبودن، رفتن، نخواستن و هزاران فعل و مرگی خالی از همه چیز م.فردا 1390/07/10

تلاش برای گذری بود از ابتدای دورانی نو تا انتهایی بر تمام نو بودن ها تکرار می شود تا به تمام لحظات رنگ سرد یک نواختی را بزند تا تمام گل ها هم بو و هم رنگ شوند برای باقی عمر که نمی شوند *** گذرانی ست که به دست خویش آورده ایم به بار […]

شاید سکوت تنها، نگاه گذرای کوتاه او را بر من برای چند ثانیه بیشتر کند تنها چند ثانیه دگر جایی برای تامل نیست او همان بار نخست رفته بود تا به تاریخ بپیوند و بار دگر تنها برای اطمینان از دور بودن اندیشه ها، گذری کرد از سطح صاف و بی روح زندگی ام گذرانی […]