نانوشته ها

چشمانم تار می شود، با اشک دستانم لرزان، برای در آغوش کشیدنش و قلب ار حرکت ایستاده، برای بیان احساس تنها برای او شاید در گذشته ولی حال، این ها تنها خواب و خیالی بیش نیستند او چنان کرد که می خواست و من چنان کردم که او می اندیشید جز …. م.فردا 1390/09/09

تا انجماد افکار تویی، که در گوشه نشسته ای و انحلال وجودی منی، که در همه جا در پی جواب دویده ام تنها چند نفس فاصله است در زمان خواند این نوشته های از هم لجام گسیخته نیز چندین نفس می رود به باد تا به خود بیایی منم، تویی و نفس آخرمان هر یک […]

حساسیت پیدا می کنم به تمامی آن چیز هایی که دست می زنند دگر نگاه به چیزی نمی توانم بکنم آنگاه که به چیزی می نگرند دگر جلوی آینه نخواهم رفت زیاد به من زل زده اند خیره دیدن هایشان روزی، عصری، شبی زمانی تمام خواهد شد و من می مانم و چشمانی که می […]

به یاد نمی آورد نه مرا نه خاطرات را و نه بوی باران تازه می کند اندیشه شب های انتظار را نم باران بر روی سنگ قبر صدای دیگری می دهد در خواب می توان زیر باران رقصید ولی اینجا تنها می توان خیس شد تا فرصت هست اشک ریخت برای زمان های خشکسالی م.فردا […]

عمق نگاهش به صفر میل می کند و اندیشه هایش پوسیده تر از لباس های تن من صدایش گاه لررش دارد از ترس یا عدم اطمینان! کسی نمی داند که خود را تا کی باور داشته است حال تنها نمایی به جای مانده از دوران گذشته اش که خود شب ها بال فنجانی پر از […]

سایه ها هر روز بلند تر می شوند پهن تر و خودمان بیش از پیش آب می رویم در خود فرو رفتن مان سر جای خود به هیچ می رسیم چراغ ها را پشت سر گذاشته ایم آری تا ترسی عمیق، از تصویری از مایی که نیست به همه القا کنیم دوستی و یا دشمنی […]

روشن می گویم تا دچار هراس بیشتر نشوید در تنهایی به هیچ چیز جز تاریکی من نخواهید رسید سایه هایتان جایی برای تکیه زدن تان نخواهند بود خواب بر چشمان نیمه باز ما تولدی نو از جریان مرگ اندیشه هاست هزاران بوسه و کلام عاشقانه و دریغ از یک هم رنگی زمانه به سرعت در […]

اندوه من از آن روزیست که خود گم کنم چون آنان در زیر نور خورشید در میان تمامی مردمان که نه در این شهر تنها که در هر کجای این خاک غریب م.فردا 1390/06/07

گاه باریدن و نباریدنش یکی ست همچون بودن و نبودنش آنچنان در بودن هایش، نبوده است که حال در نبودش، هیچ احساس نمی شود لبخند می زند، به تمسخر برای عبور از واژگان مریض من حال دگر چه اهمیت دارد درخت دار من کجا بروید و کدامین رهگذر عنایت کرده، گاه به پایش آبی بریزد […]

امروز نیز بارید بارید ولیکن بی اثر تمامی زشتی های روزمرگی بر تنم مانده زار می زند گریه می کند و پنجه می ساید چون من بارید ولیکن بی اثر چون من م.فردا 1390/06/04