نانوشته ها

سرمای نگاه مردمان شهر
رو به جنون می کشد مرا
راه به جایی نمی برد
فریاد و گریه ام
این مردمان شهر
سخت تر از سنگ گشته اند
روزگار پر ز سبزه و گل کجا و حال ما کجا؟

م.فردا
1390/04/14