آنگه كه در سرماى تنهايى هايم
تنها انديشه بوسه
و با تو بودن
مرا گرم مى كرد
انديشه حضور مردمان در اطرافم
در كار نبود
و حال كه رسيده ام
حضور مردمان
مرا از آغوش تو جدا مى كند
به انديشه روزى
كه تنها
در دل آسمان
بى خيال از انديشه كار ها
در كنارت آرميده باشم
چشمانم را به خواب مى دهم
م.فردا
1390/04/07
