نانوشته ها

نخ نما می شود اندیشه ی با او بودن در آنجا که تنها سکوت را می شناسد و انتظار جان می دهد به روز ها و ماه ها م.فردا 1390/06/27

خموش به گوشه ای تنها نظاره گر در اندیشه ی زیستنی بلند سوی آواز و هم آغوشی و نور عمر در گذر بود و من در رویا چشم بستم بهر دیدن تو چشم گشودم در میانه ی راهی تنها بی تو، بی خود راه در پیش می گیرم بی تو، بی خود تنها برای گذر […]

مگو از اشک مخور از آن کوزه ی غم تا که بودی، خبری از ماه نبود خبری از یاد و غم و آواز نبود تا که آوازت بود سوی دولت یارانت بود ره بی هم سفری بود که بود چون جای تو و کس، در آن راه نبود م.فردا 1390/06/27

فاسد نمی شود عقل من گر دور ز نور کم سوی تو باشد جان بر تن فریاد نمی کند گر بی خبر ز تو باشد ماه آسمان گاه خاموش می شود ولیکن چراغ خانه بی تو خاموش نمی شود رخ ت کم ز ماه نداشت ولیکن شب بی روز تعریف نمی شود مرا گله ز […]

اندوهی جاودانه بود که در هزاران بار دیدنش بر تمام افکار می نشست حال گذر سبک با این زمانه با تمامی ناز و عشوه هایش دگر اثری از او را با خود ندارد جهان رو به تاریکی نمی رود در آنجا که او مظهر سرما و تاریکی ست من ز پس اشک های نریخته داستان […]

آنگاه که عملکرد افراد بر تمام آنچه بوده اند، سایه می افکند آنگاه که نگاه آلوده به یاس و نا امیدی شان تمام لحظات زندگی را منجمد می کند هیچ صدایی از اشک های روی زمین ریخته بر نخواهد خواست روزی، شبی و لحظه ای تمام آنانی که به انتظار ات نشسته اند می روند […]

خسته ام از تمام آنچه کرده اید و دیده ام از تمام آنچه تا کنون شنیده ام به دشت، مست پیر و بی رمق روان مشو مست ز هشیاران این دیار سر تر است راه به دیار هیچ کس نمی برم راه به فضای باز زیر چتر او نمی برم اشک اگر روزی زمانه ی […]

خسته ام از تمام نا کرده ها از تمام نا دیده ها از تمامیتی بی انتها در آنجا که نور، اشک و یاد او در یک جا در گوشه ای از اتاق در تنهایی های من به هم می رسند م.فردا 1390/06/16

ضربات اخر است سخت مى كوبد انديشه ى مرگ زنده در رگان من جاريست لحظه اى از تپش مى ايستد چه كسى در پى نبود من انديشه ى سرد مرا ياد خواهد كرد هيچ كس كه به راستى هيچ كس تنها من هستم و من و اين ضربات قوى غروب نزديك است غروب تنهايى ديگر […]