نانوشته ها

دگر چه اهمیت دارد
صبح با اندیشه ی چه کسی بر خیزم

و شب، در خواب
گرد خانه ی که هزاران بار پرسه زنم

باز هدیه ی سرد نگاه و دستانت
هزاران بار در تمام بدنم رخنه کرده است

باز نبودنت، در تمام لحظات نیاز
تمام وجودم را در بر گرفته است

شور و هیجانت برای رفتن و سکوتی بی پایان
بس خیره کننده است

شکنجه می دهد مرا
تک تصویر خیالی ام

از نگاه شاد آخرت
نگاهی پر از غرور

که در تاریکی آخرین پلکان خانه ات
به تاریخ پیوسته است

م.فردا
1390/05/22