نانوشته ها

بر دیواری همیشه سیاه می نویسم
از اندیشه بی خوابی های ساعت 5
از کار های ساده ای که برای برخی بزرگ است
از حرف هایی که تنها حرف هستند و بس
و از آدم هایی که پشت حرف ها و نگاه شان خالی ست
خالی بودن را در دانش نداشته یشان به راحتی می توان دید
در کار هایی که نکرده اند
و بر هم می چینند نکرده ها را به اسم کرده هایشان
می نویسم
از تمام آنچه شما نمی نویسید
از مرگ هایی که انسان را خشک می کند
از تولد هایی که پر از گریه اند
نفس بکش
به جهانی آمده ای که بی ارزش است
من هم گریه کرده ام
ولیکن بی فایده بود

م.فردا
1390/05/11