نانوشته ها

می دانم
نه حال
و نه شاید در آینده
هیچ گاه
هیچ یک را
نمی خواند
نمی بیند
و نخواهد دانست
استرس نگاهی را که منتظر اشاره ای ست
خواهد نوشت
از آنچه می خواهد
در قالب داستانی
که به اشتباه
در آغاز، پایان خواهد یافت
همچون نگاهی
که در زمانی که می بایست تماسی را احساس کند
به ناگه قطع می شود

م.فردا
1390/03/26