نانوشته ها

نگاه خیره ی شاد و پر نشاطت را
پس از مرگم
در هر ثانیه تنفست می توانم
به وضوح احساس کنم
نگاهی بلند و گوش خراش
مرا جمعی از سوالات مبهم و گونگ
چون خودم، فرا گرفته است
به کجا بنگرم
تا تصویری از تو در آن نباشد
ای آینه روز های ناکامی من
از آسمان همیشه گریان

م.فردا
1390/09/02