نانوشته ها

آنگاه که عملکرد افراد
بر تمام آنچه بوده اند، سایه می افکند
آنگاه که نگاه آلوده به یاس و نا امیدی شان
تمام لحظات زندگی را منجمد می کند
هیچ صدایی
از اشک های روی زمین ریخته بر نخواهد خواست
روزی، شبی و لحظه ای
تمام آنانی که به انتظار ات نشسته اند
می روند
آرام و بی صدا
همچون سکوت کشنده ی تو
و آن زمان
باز به سکوت مرگبارت
در تمامی ابعاد زندگی ات ادامه می دهی
بی هیچ تاثیری از رفتن شان
بی هیچ نگاهی و اندوهی
بی هیچ فکری می توان گفت
در روزمرگی ات غرق شده ای
چنان که دگر هیچ کس را نمی بینی

م.فردا
1390/06/19