 |
| درد مشترکی ست که بر دوش می کشیم یکی گاه فریاد می زند و گاه دیگری در خود فرو می برد چگونه شوق پیغام ها روخداد های امروز را داشته باشم؟ آنگه که افسوس نبودت در چنین روزی چنین بر من سایه افکنده؟ جایت بیش از همیشه بیسش از حد تصور خالی ست “ای دوست” م.فردا |
*** تقدیم به او که همیشه بیش از یک دوست، یک همسفر و یک پدر بود و هست ***
